به این فکر می کنم که انسان ها وقتی خارج از یک موقعیت ایستاده اند ، چقدر راحت درباره ی آن قضاوت می کنند . من سال ها ، مادرم را قضاوت می کردم . وقتی خارج از گود ایستاده ایم برای مان آسان است که فکر کنیم اگر کسی با ما بد رفتاری کرد بدون لحظه ای درنگ او را ترک کنیم . راحت است که بگوییم اگر کسی با ما بدرفتاری کرد ، دیگر نمی توانیم به دوست داشتنش ادامه دهیم ، درحالی که ما جای آن شخص نیستیم و عشقش را درک نمی کنیم . وقتی خودمان آن را مستقیما تجربه می کنیم دیگر متنفر شدن از کسی گه با ما بدرفتاری کرده آسان نیست ، چون بیشتر مواقع آنها حکم موهبت هایی از جانب خداوند را دارند .