در کتاب جادو (معجزه شکر گزاری) اثر راندا برن آمده است که:

قلب شما از شادی سرشار بود، گسترهی تخیلات شما ھیچ پایان و محدودیتی نداشت و باور داشتید که زندگی دل انگیز و زیباست.

احساس نو و زیبایی که همه ی ما در بچگی داشته ایم، آن بود که همه چیز را خوب می دانستیم ھر روزمان نوید دھنده ی سرگرمی ھا و رویدادھای تازه است و اینکه ھیچ چیزی شادی مان را نقش برآب نخواھد کرد. ولی ھنگامی که رشد کردیم و بالیدیم و به بلوغ رسیدیم، مسئولیت ھا، مشکلات، مصایب و گرفتاری ھا، خود را بر ما تحمیل کردند و ما نا امید شدیم و آنچه که در کودکی به آن باور داشتیم به یکباره ناپدید شد. این یکی از دلایلی است که در بزرگسالی دوست داریم به بچه ھا نزدیک باشیم تا دوباره ھمان احساس دوران بچگی را تجربه کنیم ھرچند اگر برای یک لحظه باشد.

در اینجا باید بگویم، آنچه که زمانی بدان اعتقاد داشتید حقیقت دارد و این نگرش بزرگسالان نا امید به زندگی است که صحیح نیست.